Het KNMI heeft code geel afgegeven voor Tweede Paasdag. Deze waarschuwing geldt voor het hele land. Dat kan dan wel eens een onstuimige wandeldag met nattigheid gaan worden. Vandaar ons plan eerst wat bijgesteld, niet wat het wandelen betreft maar een kleine aanpassing om op de startplaats voor vandaag en na afloop weer thuis te geraken. De stalen ros laten we op stal en we nemen de bolide.

Uiteindelijk valt het, waar wij vandaag zijn, al met al heel erg mee. Waait dan wel flink en met nattigheid hebben we hooguit in een kwart van de ruim acht uur dat we onderweg zijn wat last. 
Na afloop kunnen we niet anders zeggen dan dat het mooi was. Klein beetje code geel, ach peanuts. Onze wandelvrienden van de Vrijbuiters hebben weer een geweldige route uitgestippeld. 

Al snel na de start vanuit hun nieuwe honk, in het buurthuis (participatiehuis) Bubeclu, laten we Wijk en Aalburg achter ons. Bij de Kromme Nol Kering gaan we het Gelderse in, naar Nederhemert-Zuid. Hier maken we met de veerpont Drs. P de oversteek over de Dode Arm van de Afgedamde Maas naar Nederhemert-Noord. Hier volgt even later, in een wel heel fraai tuinhuis, de eerste rust.

Het zou geen Vrijbuiters Paaswandeltocht zijn als we geen onverhards tegen gaan komen. Nou, het gedeelte door het natuurgebied de Rampert blijkt nog maar een kleine opmaat te zijn van wat ons verderop nog allemaal te wachten staat.
Maar eerst is er een tweede rust, nu in een mooie bedrijfshal in Gameren. Hier komen we zelfs nog een keer terug, na een lus die ons naar Zaltbommel brengt.
Via wat buitenwijken belanden we in de binnenstad, waar je zelfs vandaag een kanon kunt afschieten zonder iemand te raken, want zo stil is het er. Als we Zaltbommel de rug toekeren scheren we nog langs de Kloosterwiel en zijn we zo weer in Gameren terug.

Na het bakkie en het praatje bij de rustpost gaat het de richting van Aalst uit. Het wordt nu een gedeelte waarin we zogezegd behoorlijk wat onverhard terrein moeten verstouwen. Zoals het natuurgebied De Lieskampen en de graskade langs de Drielse Wetering. Wordt dus aardig soppen, glibberen en glijen.

In Aalst worden we naar de Veerdam gestuurd, waar een tweede oversteek volgt. Nu met een veerpont over de Afgedamde Maas naar Veen. Het is niet zo verwonderlijk dat als we weer aan wal komen we in de richting van Wijk en Aalburg op gaan. We zitten per slot van rekening in het laatste stuk van de route. En het blijkt zelfs niet een stuk van enkel harde weg te zijn. 
Nee, het graspad of wat er voor door mag gaan tussen de Drielse Wetering en de ijsbaan in Aalst is nog niet het laatste. Dat wordt de Wijkse Waard of Wijkerzand. Is al zo maar voor nu zorgt hier het "vette" karrenspoor er zeker voor dat onze schoenen weer een flinke schrobbeurt te wachten staan. 

Nogmaals, 't was een mooie dag en Vrijbuiter wandelvrienden, we hebben er van genoten!

07.00 - 15.20 uur  41 kilometer                                         naar de foto's 

Anton

De 30 van Zandvoort.
Zandvoort dat vroeger bestond van de visserij, maar het tegenwoordig van het toerisme moet hebben.
Zandvoort aan de zee, vroeger met al die vissersmannen. Als er langs de Noordzeekust een verdronken schipper aanspoelde, kon men aan zijn trui zien van welke vissersplaats langs de kust hij kwam.

Zandvoort aan de zee, met in de zomermaanden allemaal badgasten die daar als haringen in een ton op het strand liggen te bruin (rood) bakken. Wie al die badgasten eens bekijkt, begrijpt waarom de zee zich elke dag twee keer terug trekt.
Maar van die badgasten hebben we vandaag aan het einde van winter nog geen last. Vanuit een mega-tent op het Circuit Zandvoort vertrekken we met duizenden tegelijk om acht uur richting zee, waar het net eb geweest is en dus de vloed eraan komt. Maar er is nog ruimte genoeg om zo’n acht kilometer op het harde zand en recht in de (noordelijke) wind tot aan IJmuiden te lopen.

Daarna met een ruime bocht slingerend terug door de duinen met de wind in de rug. We krijgen het er zowaar warm van en passeren in het land van het Nationaal Park Zuid-Kennemerland o.a. landgoed Duin en Kruidberg, de Ruïne van Brederode, hockeyclub Bloemendaal, openlucht theater Caprera, het Kopje van Bloemendaal, landgoed Duinlust en kraantje Lek. Verschillende locaties komen ons dankzij die prachtige Kenautocht van januari 2015 (WS’78) al bekend voor.

Eenmaal terug in Zandvoort worden we zelfs onthaald door, naar ik meen, de loco burgemeester en zijn vrouw. Nadat ons de medaille omgehangen is strijken we, na wat zoeken (de etablissementen zitten zowel binnen als buiten barstensvol met feestvierders), met het echtpaar op een terras neer en drinken op hun kosten een paar heerlijk biertjes. Maar wel nadat we eerst getoost hebben op een heel geslaagde dag.

Hans

 Gorinchem is duizend jaar geleden ontstaan rondom de hoeve van Gorik aan het riviertje De Linge. De Heren van Arkel kregen in het midden van de dertiende eeuw Gorinchem in hun bezit en gaven de stad in 1382 stadsrechten. Gorinchem speelde in de geschiedenis een belangrijke rol. Zo beschouwde Napoleon de Arkelstad, zoals Gorinchem tegenwoordig nog vaak genoemd wordt, als de sleutel van Holland.

Vandaag doen we dus mee met een groepswandeling van www.wc-samenoppad.nl Deze tocht komt nu uit de koker van wandelvriend Bert Faro en zijn kornuiten. Start- en eindpunt ligt bij atletiek en triatlon vereniging Typhoon aan de uiterste westelijke rand van Gorinchem.

Om wat meer kilometers te maken laten we auto in de Notenlaan in Sleeuwijk achter. Eerst een voorloop en achteraf een naloop zodoende is het ook mooi de warming up en de cooling down.

Van de stad Gorinchem, waar eeuwen terug de Heren van Arkel de dienst uitmaken, krijgen we veel te zien. Na het Paardenwater zoeken we voor de eerste keer de stadswallen op. Via een aantal poorten waaronder op het laatst de Dalumpoort komen we aan de oostzijde van Gorinchem.

Na wat dijk, door een park, langs een wiel en weer wat dijk belanden we voor de “grote rust” op Fort Vuren. Hierna duiken we de uiterwaarden, de Hondswaard, in waar even verderop het keerpunt ligt, bij het terrein van de voormalige steenfabriek de Heuff. Via een aantal polderwegen en langs de nieuwbouw van Hoog Dalem en o.a. park ’t Haagje gaan we, als we eenmaal de binnenstad van Gorinchem weer in het vizier hebben, een ander gedeelte van de stadswallen volgen.

Dan gaat het na de Visbrug wat kris kras door de binnenstad zelf. Die keren we de rug toe als we eenmaal de Korte en vervolgens de Lange brug achter ons gelaten hebben. Nog een laatste park, het Gijs van Andel park, en al rap doemen de beide wipmolens, de Oost en Westelijke molen weer op. Zodoende ook het clubgebouw van atletiek en triatlonvereniging Typhoon. Hier nog efkes plakken en dan de naloop en rap op huis aan.

8:35 – 17:20 uur   35 kilometer            (10:10 - 15:40  uur 25 kilometer)

Anton  

Vierdorpenloop, Klarenbeek 40 km.

Na twee gemiste wandeltochten (ziek zijn en vakantie vieren) zijn we vandaag toch weer in de WS-keuken beland. De vereniging WS’78 die zoveel onverhard in haar soep doet. Ditmaal zijn we net als vorig jaar in Klarenbeek beland, gelegen onder de rook van Apeldoorn.
Snel na de start (7.10 uur) ondervinden we oostwaarts in de bossen het gevoel van rust, dat het gevolg is van het ondergaan van volkomen stilte. En dat mag je gerust als een geneeswijze van de hoogste orde beschouwen.
Alléén een kraaiende specht en een tikkende haan onderbreken deze rustgevende stilte, maar dat maakt het juist zo aanminnig.

Even later komen we via een lumineus bomenrijk dijkje in de IJsselvallei en door werkelijk prachtige uiterwaarden bij de snel stromende IJssel.
In tegenstelling tot vorig jaar lopen we nu stroomafwaarts.
Vanuit de uiterwaarden en via het bos, met daarin een echt kabouterdorpje, ronden we de eerste lus van 20 km. Na een ‘bakkie zwart en sterk’ gaan we in westelijke richting voor de tweede lus.

Over het Veluwemassief, langs verschillende beken en over het Apeldoorns kanaal, komen we bij de (stoom)treinen van de VSM (Veluwse Stoom Maatschappij). En dat is smullen voor de liefhebbers. Zelf zie ik toch liever een (oud) schip met fraaie rondingen en mooie zeeg.
Daarna komen we door een in ontwikkeling zijnd oerbos, het Beekbergerwoud, dat opnieuw door Natuurmonumenten opgericht wordt op de plaats waar ooit (eeuwen geleden) het laatste oerbos van Nederland lag.
Via het grenspalen-pad, een historische grens, vervolgen we onze weg langs smalle sloten en over hobbelige paadjes.
Uiteindelijk doen we bij de finish op het sportcomplex ook al wat men in de oertijd deed. Proost!

Hans                                                                                 naar de foto's 

 De Staverdense Beek ontspringt bovenstrooms van het Uddelermeer en wordt daar gevoed door kwelbeekjes met ondiep grondwater van vooral de oostelijke stuwwal. Het Uddelermeer is een op zich staand meer gevoed door grondwater. De Staverdense Beek heeft geen verbinding met dit meer op een gegraven verbindingsslootje na, waarin alleen na hevige regenval water stroomt.
De beek stroomt langs kasteel Staverden. Iets westelijk van kasteel Staverden bevindt zich een niet meer functionerende watermolen. Daar is ook het bezoekerscentrum-landschapswinkel Staverden van het Geldersch Landschap. De molen staat aan een gegraven beek, de Molenbeek, die bovenstrooms van de Staverdense Beek aftakt en na de molen ook weer in deze beek uitkomt. De opgeleide Molenbeek ligt (stroomafwaarts gezien) op de hogere dalrand rechts van de beek. De molen ligt links van de beek. Net boven het kasteel wordt de Molenbeek dwars door het dal, over de lager gelegen Staverdense Beek heen, naar de molen gevoerd: een van de weinige voorbeelden van een dalkruising. De waterpartijen van kasteel Staverden worden eveneens gevoed door deze opgeleide beek.

Deze Staverdense Beek die verderop Leuvenumse- of Hierdense Beek heet zullen we als grootste hindernis van vandaag niet snel vergeten. Dat het een natte boel wordt is geen verrassing, hoewel buienradar hoop geeft op een droge middag. Vooraf aan de start is er eerst het gebruikelijke woordje van de WS78 vicevoorzitter Johan Hertgers. Dan krijgen we van de burgemeester van Ermelo, André Baars, nog een korte toespraak. Vervolgens kunnen we de Immanuelkerk verlaten en gaat het beginnen.

Wat we al weten is dat er op het menu een ouderwets WS78 parcours staat. Veel over onverharde paden en wegen door natuurgebieden met bossen en heide. Na de start volgt eerst een stukje centrum Ermelo, langs molen de Koe en snel daarna zijn we in het bosgebied De Haspel. Dat de vele regen, die al gevallen is en nog steeds valt (gelukkig nu wel in een traag tempo), zijn uitwerking op het parcours heeft blijkt al gelijk.
Voordat we de eerste rust bij het natuurcentrum van Natuurmonumenten bereiken, zijn we vanaf bosgebied De Haspel over het heidegebied Cyriasische Veld en door de Leuvenumse bossen al flink aan het glibberen en glijen geweest.

En laat ik nou bij de rustpost ook Hans weer zien. Dus niet wat ik eerst dacht, dat ie op een snelle tijd uit is want vanuit de start is hij er als een speer vandoor gegaan.

Vervolgens doen we na het oversteken van de Leuvense Beek de landgoederen Leuvenum en Staverden met het gelijknamige kasteel Staverden aan. Maar voordat we op Landgoed Staverden zijn doemt zich de al genoemde hindernis op. De Staverdense Beek is zich wegens de hoeveelheid hemelwater flink aan het uitdijen. Zodoende moeten wij en onze tochtgenoten ons wel even achter de oren krabben van: hoe kan ik m’n weg zo droog mogelijk vervolgen.
Nou de ene lukt dat door er overheen te springen, hoewel het soms net te ver is met als gevolg tot aan het middel nat. Schoenen en sokken gaan uit. Henk Vink is zelf zo behulpzaam en brengt er een paar op z’n rug droog over. Hans is het slootje springen ook nog niet verleerd, mooi droog over. Zelf maar de schoenen en sokken uitgedaan (gelukkig een paar droge bij me) om te pootje baden.

Over het Elsperveld komen we in Elspeet. In molen De Hoop luisteren we snel even naar de Aalzangers uit Harderwijk. Blijkt dat molen De Hoop vandaag het middelpunt is van Gelredag. Onlangs werden hier opnames gemaakt voor het televisieprogramma ‘Een wagen vol verhalen’ van Omroep Gelderland. Vandaag kunnen de opnames in de molen worden bekeken.

De grote rust in Elspeet laten we voor wat ie is en we gaan gelijk op de survivaltocht, want zo willen we 'm toch wel noemen, voort. Gelukkig wisselt zich al rap de natte bui af voor de gehoopte droge. Na een bos volgt de Elspeetsche Heide en Landgoed Stakenberg. Over vele zandpaden bereiken we opnieuw de Leuvenumse Beek. Na het bedwingen van een stuwwal uit de ijstijd komen we weer bij de werkschuur van Natuurmonumenten.

Na de koffie volgt een kort gedeelte verharde weg voordat we het bos weer induiken. Over de Ermelose Heide lopen we de Paalberg op, ook een stuwwal uit de ijstijd. Hierna is er bij de fruitpost op de gelijknamige camping De Paalberg de wachtende banaan het haassie. Dan volgt in het bosgebied het Ruige Veld een laatste glibberen en glijen. Nog wat straten naar de startlocatie in Ermelo en de survivaltocht zit er op.

Na afloop in een sms’je aan onze voorzitter al weten dat we er toch van genoten hebben en dat is nog steeds zo!

 9:05 – 16:50 uur 40 kilometer

Anton                                                                                                                              naar de foto's

Heej Anton,

Maandagmiddag 13.15 uur. Kijk eens naar buiten; zon, zon, zon, weinig wind en lekker vriesweer. Ik vermoed dat het as. woensdag ook zo is. Mijn voorstel: We rijden naar de Noordwaard en zetten ergens te hoogte van de Kievitswaard de auto neer. Doen we eerst een rondje oostwaarts en komen weer bij de auto uit voor een kleine break.
(Ik neem een thermoskan met koffie, vermengd met 4 druppels kruipolie, mee). Daarna nog een rondje westwaarts en weer terug naar de auto en naar huis. Ik zal deze keer rijden en kom je om half negen ophalen. Laat even weten of je het wat vindt.

Groet Hans

Begint eigenlijk al aardig gewoon te worden dat het e-mailtje met de uitnodiging voor “wandelen doordeweeks” weer op m’n deurmat ploft. In z’n haast wekelijks te noemen e-mailtje laat Hans nu ook weer mooi weten wat de wandeltocht inhoudt. Niet dat het verrassend is want het staat al een tijdje op ons lijstje; de Vijf levens van de Noordwaard.
In het verleden zijn we daar al 4x eerder wezen wandelen, de laatste keer vorig jaar april. De verrassing zit 'm in van hoe ziet het er daar uit, nu het project Ontpoldering van de Noordwaard in het kader van ruimte voor de rivier afgerond is.
Al is het verre van stralend weer, het winterse van het ijs en wat restjes sneeuw kleuren de dag vandaag in ieder geval volop. Allereerst wordt het dus oostwaarts, langs de Nieuwe Merwede naar fort Steurgat en vervolgens over de Galeiweg. Hier raken we de tel kwijt wat het aantal bruggen en Bosman-molentjes aangaat.
Na de Kroonbrug zoeken we het gehucht Kievitswaard weer op. Na het nuttigen van wat gekoffiede kruipolie zoeken we voor de 2e helft de Nieuwe Merwede weer op, het westelijke rondje. Waarmee we zogezegd het Boomgat en het Gat van Lijnoorden ronden en na afloop weer voldaan huiswaarts toeren.

9: 00 – 15:00 uur       29 kilometer

Anton                                                                                                                                          naar de foto's 

 Nieuwe Hollandse Waterlinietocht, 40 km.

Op woensdag 27 januari is er in d’Alburcht (Wijk en Aalburg) een workshop; “Houdt u het nog vol”. Het gaat over het herkennen van overbelasting, hoe steun te vragen en ontspanning te vinden. In die workshop worden handvatten en tips gegeven.
Of wij het nog volhouden? Jazeker wel, wandelen is harstikke goed voor lijf en geest. Elke tocht is een workshop op zichzelf.

We lopen vandaag wel een stukje terug de geschiedenis in, tot maar liefst in het jaar 1589. Toen besloot men ons Hollanders te verlossen van idiote Spanjaarden of van die verrekte Fransen.
Maak een lang verdedigingswerk, dat van Muiden, via Utrecht tot aan Werkendam loopt. Met forten bouwen en stukken land onder water (kunnen) zetten waren de uitgangspunten.

In 2010 hebben we al eens het Waterlinie pad gelopen (184 km) en nu komen we via WS’78 weer (onbewapend) op een gedeelte van dit traject terug.
Tegen negen uur gaan we op pad in en door het vestingstadje Weesp. Langs fort Ossenmarkt en dan door het weidse en drassige gebied komen we uit bij het Naardermeer. Een bekertje erwtensoep slurpen we daar snel naar binnen en bestormen, met een natte sneeuwbui in onze rug, even later het uit zes bastions en ravelijnen bestaande Naarden. De vestingstad van Jan Amos Comenius, bekend van zijn Janua, waarvan de Orbis Sensualium Pictus (de zichtbare wereld in beeld brengen) zo ongeveer hetzelfde is wat wij nu doen.
Daarna via het “Werk aan de Karnemelksloot” (inlaatsluis) en de aangrenzende grondwal Koedijk, houden we even koffiepauze bij een lieftallige jongedame in een benzinestation. Dit prefereren we boven de grote WS rustpost.
Dan langs het Noordersluisje in ’s-Gravenland naar het waterrijke Ankeveen. Fort Uitermeer is een volgende ‘bekendheid”, maar ook het Uitermeersluisje krijgt onze speciale aandacht.

Bunkers, kazematten, molens, oude scheepjes, verdedigingswerken; we komen ze allemaal tegen voordat we neerstrijken in de kantine van sportpark Papelaan, waar we ons aanpassen aan de witte sneeuw en hagel en een Wickse Witte bestellen. Een aanpassing die eenmalig blijkt.

Hans                                                                                                                           naar de foto's        

Heej Anton,

Ook zo’n last van wiebelende tenen, klotsende kuiten en knarsende knieën. Kortom, trek in een lekkere wandeltocht. Morgenochtend geven ze redelijk weer aan met in de middag kans op regen. Ik wil het er wel op wagen, we zitten trouwens dan precies tussen 2 tochten in. De van A naar B’Maastocht (over de dijk naar begin Wijk en daar de Wijkse Waard op, daarna over de dijk tot aan de kering en daar dan weer de uiterwaard in tot aan de windmolen/haven van Genderen. Daarna door de polder weer richting Ael. Tijd?, zin?, zeg het maar. Start 8.30 uur. 
Groet Hans

Die Hans die wil maar op pad. In ieder geval heeft ie het gisteren wel aan de goeie gevraagd want die wil ook wel. Zodoende vandaag er gelijk werk van gemaakt. We zijn zelfs nog wat verder dan de Amerikaanse windmotor in de uiterwaard doorgelopen, tot aan de Tol. Vandaar op Genderen aan en daarna via de Zwaansheuvel uiteindelijk weer in Ael terug.

8:30 – 14:00 uur    27 kilometer

Anton                                                                                                                       naar de foto's      

dinsdag 5 januari 2016

Hier is wellicht ook nog wel moois uit te halen voor een wandeltocht.  Zijn kant en klare routes. Nog wandelplannen voor deze week?

Groeten Anton

Heej Anton,

Zat er net aan te denken en te kijken. Vandaag had het achteraf ook gegaan en ik denk dat het morgen zo'n beetje het zelfde weer zal worden. Dus eigenlijk had ik je al willen mailen om morgen de Altena's Waardentocht te gaan lopen: Over de dijk naar Sleeuwijk en terug over de uiterwaarden (tussen Sleeuwijk en Woudrichem en de Struikwaard). Starten om negen uur.

Groeten Hans

Al eerder waren we voor een eigen tocht op dezelfde manier rap op pad. Nu nog wat rapper, zelfs vandaag al, n.a.v. de onderlinge AndelWandelt e-mails van gister namiddag /vroeg avond.
Zo Hans het al uitgestippeld had, zo zijn we eigenlijk ook met Altena’s Waardentocht bezig geweest. Heen hebben we het kerkepad in de Wielewaard wel mooi meegenomen en terug nog effe heen en weer over het havenhoofd van de Historische Stadshaven en idem bij Boven ’t Gat, beide in Woudrichem.
In ieder geval kijken we, hoewel in de eigen achtertuin, tevreden terug op een mooi tochtje. Je ziet en proeft toch altijd weer wat anders, zeker gezien de tijd van het jaar. In dit geval midden winter (hoewel winter!) waardoor het bladloos is en zeg maar dat ook alles veel meer opener is.

9:00 – 14:25 uur     26 kilometer